ŞÜKRETMELİ İNSAN

Şems-i Tebrizi o kadar güzel bir  söz söylemiş ki  paylaşmak istiyorum.

Başına ne gelirse  gelsin,karamsarlığa kapılma.
Bütün kapılar kapansa bile sonunda.
‘’O ‘’ kimsenin bilmediği patikalar  açar.
Sen şu an göremesen de, dar geçitler ardında  nice  cennet bahçeleri var.
Şükret ! istediğini elde edince  şükrtetmek kolaydır.
Sufi; dilediği gerçekleşmediğinde de şükredebilendir.

Bazen  artık kaçacak bir  noktamız yoktur. Öteye adım atacak mecalimiz yokken, ya da işler çözümleyemeyeceğimiz kadar  sarpa sarmışken ; çaresizliği en derin haliyle  iliklerimizin içinde  hissederiz. Yapmak istediklerimiz ,haklılıklarımız  veya tüm beklentilerimiz  eksik çıkmıştır. Öylesi durumlarda  bile  bizi bir görenin , duyanın olduğunu düşünmek ve hissetmek gerekli. İnanan insanlar  için dünya   nimetler deryası gibiyken, aynı zaman da  imtihanların verildiği engelli bir parkurdur.Öyle ki ,engeller  sonu bilinmez bir şekilde acıtarak ruhumuzu  zorlayabilir.

Oysa  gelecek tüm  gizemiyle  karşımızdadır .Umutlarımız ve geleceğimiz ulaşamadığımız  adadır. Çaresizlik etrafımızı saran engin denizdir. Gerçek yüzünü gördüğümüz insanlar , o denize  düşmemiz  için bekleyen köpek balıklarıdır. Karşımızda  göremesekte  sislerin içinde  bir ada altımızda  sandal var . Öyleyse  yürekte biriken bu gam niye?

Kendi kendimize  sorarız  bu soruları .Cevap seçeneği listede yazılı olmayan bir şıktır. Oysa  tek cevap vardır  her zaman ve daima ‘’Allah var  gaile yok’’.
Tüm hazin hallerin bir  çıkış noktası vardır.Tüm filmlerin bir sonu olduğu gibi  .En basit örneklemeyle kuralım teorimizi .Çocukluğunuzu  düşünün oynadığınız  oyunları .Tüm düşmeler  bir kalkmayla sonuçlanır. Hiçbir  düşüş ebediyen  beklemeyle  sonuçlanmaz.Her düşenin de  oyunun kalanını oynayabilmek için  umudu  vardır. Çocukken oynadığımız  tüm oyunlar  ,büyüyünce yaşayacağımız  dünyanın demo  versiyonu gibidir. Tüm kaçma kurtulma ,kucaklaşma ve rahatlamaları yaşayabilecek enerjiyi biz  içimizde saklarız.Umud  ederiz çocukken ve büyüdükçe  umud etmeyi önemsemeyiz ,duygularımızı değiştiririz ya da unuturuz.Umud  ettiğimiz şey ilahi bir  gücün bize  yardım edeceğidir. Bu yardım insana Allah ‘tan başkasından gelmez  . Tüm başlangıçlar  ondan olduğu gibi tüm güzellikler de  Yaradan’dan kuluna birer avans birer ikramiyedir.

İşte  tüm bu basit  kelimelerin ardında anlatılabilen ŞÜKÜR dür .Şükretmeli insan ,elinden gelen herşeyi yaptıysa;  değişmeyecek bir dengeye müdahale ettiği halde ,üzerine düşeni hakkıyla yaptıysa eğer…Şükretmeli ki Rahman onun yüreğine ilhak edebilmeli kabullenmenin hafifliğini .Şükretmeli ki insan hayatının geriye kalanını yaşayabilecek toparlayıcı mekanizmayı çalıştırabilmeli. Şükretmeli ki insan hayat ne kadar acıtsa da yaraladığı noktaları okşayabilmeli. Yüzüne bakılmayacak insanlarla hergün karşılaşıldığı halde  aynı ızdırabı hissetmeden yaşayabilmeli . Şükretmeli ki  yaşamasının acizliğini   kıymetli bir hale getirebilmeli. Tüm yaşananların kabullenebilme gücünü damarlarında  hissedebilmek için  şükretmeli insan.Şükürler olsun…